Grzybica ulowa wywoływana jest przez otorbielaka ulowego Bettsia alvei. Sam grzyb nie atakuje bezpośrednio ani pszczół dorosłych ani czerwiu. Strzępki grzybni porastają zapasy znajdujące się poza gniazdem lub przechowywane w wilgotnym magazynie.

Zaatakowane grudki pierzgi porasta biało-kremowa grzybnia, są twarde i przy silnym nacisku kruszą się na poszczególne warstwy. Grzybica ulowa odgrywa rolę w momencie kiedy pszczoły wykorzystują zanieczyszczone zapasy. Odżywiające się spleśniała pierzgą robotnice giną pod pływem toksykozy z objawami ostrej biegunki.

Objawy mogą przypominać grzybicę otorbielakową ale występują wcześniej – najczęściej późną zimą lub na początku wiosny i pleśń porasta tylko pierzgę.

W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić grzybicę wapienną i grzybicę kamienną.

Ponieważ grzybica ulowa nie ma swoistego leczenia. Zapobieganie polega na dostosowaniu wielkości gniazda do siły rodziny. Plastry z Pierzgą należy w magazynach oprószyć cukrem pudrem lub spryskanie syropem.

BIBLIOGRAFIA:

1. Kalendarz pszczelarza z pasją. 2018 r. pod red. Teresy Kobiałki, wyd. Bee&Honey 2018 r.
2. http://www.medycynawet.edu.pl/images/stories/pdf/digital/1998/199806386393.pdf

lek. wet. Andrzej Migrała

specjalista chorób owadów użytkowych 

technik pszczelarstwa